Gerçekten değer verdiğimiz şeyler var mı acaba?Değer vermeyi sözlük anlamıyla unutmuş olabilir miyiz?Elbette unutmamışızdır ama bir üzerinden geçmekte ne sakınca olabilir ki?
değdiği
bir şeyin
Bir insana,bir canlıya,bir nesneye ya da maneviyatla alakalı yüzlerce şeye verilebilecek önem diye sıralayabiliriz.Hayatımızda önem verdiğimiz insanlar var elbetteki,aile bireyleri,eş, dost, arkadaş,sevgili,araba,gitar,kaset,plak,tablo,ev,koleksiyon diye çokça sıralayabiliriz,kişiden kişiye değişiklik gösterse de.
Kişiden kişiye,meslekten mesleğe,yaş aralıklarıyla,cinsiyet farklılıklarıyla,özellikle nesneler üzerinde gösterilen DEĞER ÖNCELİKLERİ elbette değişir.DEĞER verdiğimiz o nesneleri(eşyalar) almamız,bakmamız,önemsememiz ,ona ben daha iyi bakabilirim demektir.Onu ben daha özel yere koyabilir,hatta ona zamanı da katarak daha da anlam yükleyebilirim demektir.
Gitarlarımı severim,çocuklarıma,torunlarıma aktarmak,anlamlı bir miras bırakmak için ve onların bir dili olduğunu ,bu sebepten sevilmelidirler önemsemesini görmeleri için DEĞER veririm.Ya da yazdığım ve albüm olmuş şarkılarım.Bizler yazar ,onları sonsuzluğa atarız.Kimi çok değer görür,kimi az değer görür.Ama her şeyden öte çok özel bir mirastır.Bugün bu dünyadan göçsem,geride 16 tane kayıtlı şarkı,2 albüm bırakmışım derim.Düşününce ,ne kadar da anlamlı aslında.
Düşünsenize yazı yazıyorsunuz ve o yazıyı dedenizden kalma bir antika daktilo ile yazıyorsunuz.Ya da resim ile ilgileniyorsunuz,ailenizde çok değerli ve hatta çok önemli ressamların tabloları var.Müzikle ilgileniyorsunuz,size aile büyüklerinden 1970 li yılların çok değerli plakları kalmış.Siz de verilen bu DEĞERİ görünce,başka türlü bir önem,anlam ve öncelik oluşturmaz mı?
Baba mesleği,dede mesleği gibi kavramların da AİLE MİRASI önemini alması bunun gibi.Bazen anlatılanları,süslü cümlelerle anlatmaktan öte,örnekle daha çok aklımda kaldığına çokça tanık olmuşumdur.Zaten hikayeler bize,birilerine aktaralım diye gelirler.Herkes o hikayeden bir pay çıkarır,bir sonuç çıkarır bu da FARKINDALIK yaratır.
Bir televizyon kanalına,işimle alakalı sohbete gittiğimde tanık olmuştum, bu tarz bir mirasa.Aynı masa etrafında oturduğumdan,konuya hiç hakim olmasam da ,istemeden kulak misafiri oldukça daha net dinlemeye başladım.Görüşmeye gittiğim hanımefendi soruyordu,masaya sonradan gelen genç bayana 'Senin kitap olayı ne oldu 'diye.Belli ki genç bayan bir kitap yazıyordu.Konuşmalar devam ettikçe anladım ki,genç bayan orada çalışan biriymiş ve kitap yazmak için ,işten istifa edip,kitap olayına konsantre olup, eve kapanmış.''Yazmaya devam ediyorum,beni çok heyecanlandırıyor,gayet iyi gidiyor,bir yandan da araştırıyorum' dedi genç bayan ve anlattıkça hakim oldum ki,kendi soy ağacını araştırmakla başlayıp,sonra büyük annesinin Rusya da bir heykeli olduğuna kadar bulmuş.Anne annesi hayattayken onunla sohbetlerini kayıt cihazı ile kaydetmiş.Onları toparlıyormuş ve 'Bilmem ne göçmenlerinden ' olduklarını,daha önceki atalarının önemli ailelerden geldiğini dinlemiş ve başlamış yazmaya.Yüzeysel olarak ,hakim olabildiğim kadarıyla anlatmaya çalıştım.Aslında buradaki mevzu da çok imrendirici geldi.Aileden gelen bir hikaye,Genç bayanın buna DEĞER verip,hatta kaleme almasına da kadar gitmiş.Kitabı yazarken bile bir haz,öğrendikçe ayrı bir haz,hiç satmasa bile, gelecek nesillerine bırakacağı önemli bir miras fikri, çok ayrı bir haz kesinlikle.
Benim,senin ,bu gibi yüzlerce hikayesi,hayata başka türlü motivasyon sağlayacak şeyleri de çoktur.Ancak bildiğimiz ya da öğrendiğimiz çok şeyi zamanla unutup yerine başka bilgiler getirince anlıyoruz ki,her şey zamanında güzel.Ve en güzel mirasın sadece maddiyatla alakalı olmadığına dair güzel bir örnek.Miras dediğin maddiyat olmalı gibi bir anlayışa kapılırız,bazen de haklıyızdır.O zaman bu genç bayanın araştırma ve hikayelerinin ,kitap olduğunda satma olasılığı da ,o anlayışı doyurur.Dede yadigarı bir saat kalır ve o nesilden nesile aktarılır,antika değerinde olabilir ve yine DEĞERİ olacaktır.
Bununla ilgili bir hikayeyi,ayak üstü sohbetinde bir büyüğümden dinlemiştim ve o sohbet bile FARKINDALIK yaratmıştı bende.Türk ailelerinden birisi,çocuklarını Amerika'ya okumaya göndermiş.Bu genç delikanlı sanata meraklı bir gençmiş.Amerika'da sanat galerilerini gezmeyi ,kendine hobi edinmiş.Bir süre sonra bu hobi,ciddi bir hayranlığa dönüşmüş.Çünkü genç bir ressamın yeteneğine takılı kalmış ve ailesine mektup yazmış.'Sevgili ailem,Amerika çok güzel vs..Burada çok güzel resim galerileri var ve çok yetenekli,gelecek vadeden bir ressamla tanıştım.Bana bir miktar para gönderirseniz ,bu tablolardan bir kaçını edinmek istiyorum'diye.Genç adamın ailesinden gelen mektupta'Seni oraya okuman için gönderdik,eğitimini başarıyla tamamlayıp bir an evvel geri dönmeni isteriz.Sanat gibi şeylerle uğraşıp,hobi edinip,önceliğin olan okul durumlarını yabana atma' gibi bir yanıt gelmiş.O gelecek vadeden,genç ressamın adı PİCASSO imiş:)
DEĞERİN ya da şansın sizi nerede,ne şekilde bulacağı hiç belli olmuyor işte.Hayatta DEĞER verdiğimiz her şey,zamanında ve sizi heyecanlandırırken güzel.
Şöyle bir düşünmeli şimdi.
'Önemsiz gibi görünen Önemliler' sıralamasında kim bilir neler var?Neler saklı?Neler, sizin ona yeterince anlam yüklemenizi bekliyor?
21/01/2014
04:55
Volkan KOŞAR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder